Nie mogę uwierzyć, że już lipiec. Czy tylko mi tygodnie tak szybko mijają? Tak to jest jak się pracuje i żyje się od weekendu do weekendu.

Czerwiec był wyjątkowo spokojny i stosik tym razem umiarkowany. Przybyło mi 10 tomików: One Piece 33, Berserk 4, Witchcraft, Savage Garden 4, Orange 4, Pandora Hearts 17, Fullmetal Alchemist 20 i 21, Tomie 2 oraz Oblubienica czarnoksiężnika 2.

33 to spory wynik jak na mangę, ale przy One Piece, wiem, że to zaledwie niewielki wycinek historii i jeszcze sporo tomów mamy do nadgonienia. Ten w całości poświęcony został grze Davy Back Fight i chociaż nie wspominam tego arcu w anime zbyt ciepło, lektura nie okazała się taka zła. Lubię humor w OP a tutaj było go naprawdę sporo, dopiero ostatnia walka z Luffym trochę mnie zmęczyła, ale może nie czuję mocy afro. Cieszy mnie fakt, że wydawnictwo przyśpieszyło z wydawaniem, bo widziałam, że dostępny jest już kolejny tom.

W tej części Berserka dowiadujemy się więcej o przeszłości Gutsa. Obserwujemy wydarzenia, które ukształtowały jego charakter oraz zobaczymy jak z dzieciaka zmienia się w wojownika. Ważnym momentem jest spotkanie z drużyną Jastrzębia i samym Griffithem. Na jakiś czas pożegnaliśmy się też ze wszelakimi monstrami i potworami, aż dziwnie się robi jak walki rozgrywają się tylko pomiędzy ludźmi. W mangach bardzo lubię czytać notki odautorskie, nawet jeśli są krótkie lub nieistotne. W Berserku nic takiego nie znalazłam, nawet słowa czy wzmianki o samym autorze, a szkoda.

"O jacie co to się dzieje w tej Pandorze" - taka mniej więcej była moje reakcja po lekturze 17 Pandory Hearts.  Nie ma to jak wywrócić wszystko do góry nogami, a na koniec dobić czytelnika plot twistem, którego nigdy bym się nie spodziewała. W sumie niewiele tu można napisać, bo wszystko byłoby spoilerem, najlepiej samemu przeczytać, bo naprawdę warto.

Kurczę tak sobie ostatnio pomyślałam, że skoro jest już 4 tom Orange, a wszystkich ma być 5, a ja dodatkowo czytam skany najnowszych rozdziałów, to zaraz, niespodziewanie dopadnie mnie koniec. Ja nie chcę, jeszcze nie jestem na to gotowa. Ten tom przynosi sporo śmiechu i optymizmu na przyszłość, ale i tak cały czas nie opuszczają mnie złe przeczucia, zobaczymy jak to autorka rozwiąże. Bardzo brakuje mi kolorowych stron w naszym polskim wydaniu, zwłaszcza w sytuacji gdy pojawiają się takie ładne grafiki jak na zdjęciu poniżej (a tu kolor: klik)

Już zapomniałam, jaką świetną mangą jest Fullmetal Alchemist. Jakiś czas temu zwiozłam całą moją kolekcję w jedno miejsce i mogłam stwierdzić, których tomów mi brakuje. Swego czasu, często miałam tak, że w połowie, albo pod koniec porzucałam zbieranie serii na rzecz nowo wychodzących tytułów, a teraz muszę nadrabiać. Na Gildii była jakaś promocja, więc przywędrowały do mnie dwa tomiki i tak myślę, że co jakiś czas będę uzupełniać kolekcję. Jedna rzecz mnie zaskoczyła, a mianowicie niezwykle wyrazisty druk, taki jak w Mega Mangach JPFa. Czerń czarna jak smoła, aż się błyszczy. Zastanawiam się, czemu w innych, zwykłych mangach wydawnictwa zrezygnowali z takiego druku. Może jest droższy?

A propos Mega Mang, w moim zestawieniu znalazła się również druga Tomie Junjiego Ito. Bardzo lubię tą nietuzinkową twórczość tego autora i chętnie kupuję jego kolejne dzieła wydawane na naszym rynku. Jedynka okazała się świetną lekturą przed snem, więc myślę, że i tym razem się nie zawiodę. Jedynym minusem jest epizodyczność, bo jednak wolę jak historia jest ciągła.

W moje ręce wpadł również hentai od Yumegari - Witchcraft. W sumie fajnie, że w zalewie yaoi doczekaliśmy się hentaja. Mam tylko nadzieję, że to nie ostatnia manga z tego nurtu. Ciekawi mnie jak tytuł się sprzedał.

Drugi tom Oblubienicy czarnoksiężnika nie zawodzi, mogę nawet napisać, że podobał mi się nieco bardziej niż pierwszy. Chise dowiaduje się coraz więcej o swojej mocy i pochodzeniu, jednak nie są to dobre informacje. Ten tom jeszcze bardziej wypełniony jest magicznymi stworzeniami i pięknymi kadrami z naturą. Bardzo spodobała mi się postać Księżycowej Tytanii i jej dziwnego męża oraz czarny pies. Cała ta otoczka nadal czaruję, mam tylko nadzieję, że fabuła nie zmierza w stronę sztampy, zwłaszcza, że pojawił się ten "zły". Na razie jest naprawdę dobrze, zakończenie sprawia, że bardzo chce się wiedzieć co będzie dalej. Do tego śliczna okładka z genialną grą światła i cieni oraz lakierem wybranym sprawia, że nie można się oprzeć tej mandze.
Nareszcie nowe Savage Garden, chociaż chyba trzeba się cieszyć, że tak "szybko" w porównaniu z tym ile czekaliśmy na tom 3. Bardzo lubię ten tytuł, fabularnie jest lepszy od Kwiatów grzechu, szkoda, że tak powoli wychodzi. Mam takie wrażenie, że pomimo tego, że akcja dzieje się w szkole męskiej, manhwa ta jest o kobietach i o tym jak sobie radzą gdy próbują dostać to czego chcą. Tym razem Yumegari nie zapomniało, że Savage Garden powinno mieć kolorowe strony (których brakuje w trójce) i dane nam było podziwiać piękną, akwarelową grafikę.

To tyle. W następnym poście postaram się napisać coś o Japonii, chociaż chciałabym w międzyczasie zamieścić też jakąś recenzję.  

---

---

---

• Poprzedni wpis
• Następny wpis