W tym miesiącu podsumowanie spóźnione bardziej niż zwykle. Tak więc, bez przedłużania przechodzimy do meritum.
Co nowego: One Piece 35, Deadman Wonderland 8, Horimiya 1, Dziewczyny z ruin, Savage Garden 5, Emma 9, Berserk 5, Seimaden 1-10 + prequel i Ścieżki Młodości 10, które gdzieś się zawieruszyły przy robieniu zdjęć. Dodatkowo półkę zasiliły artbooki - Pandora Hearts. There is. i Mawaru Penguindrum, Lily Hoshino oraz książka Co nas nie zabije, w sumie 18 mang, 2 artbooki i jedna książka.

Dziewczyny z ruin to kolejna jednotomówka od Waneko. Wizualnie prezentuje się znakomicie, widać, że autorka posiada dużą wyobraźnię, a swoje pomysły potrafi przekładać na rysunki. Jej grafiki są niezwykle szczegółowe, zwłaszcza tła (w tym wypadku ruiny) oraz ubrania i dodatki bohaterów. Tomik zawiera 4 niepowiązane ze sobą opowiadania, utrzymane w niepokojącym klimacie, w szczególności tytułowa historia i ta o dziewczynie z szuflady. Moim zdaniem fabularnie pozostawiają one sporo do życzenia, do tomiku musiałam podchodzić kilka razy, bo przeczytane rozdziały nie wzbudzały we mnie żadnych emocji. Odniosłam wrażenie, że same historie były tylko pretekstem do narysowania wymyślnych scenerii. Najbardziej przypadł mi do gustu ostatni rozdział poświęcony kapelusznikowi, chyba głównie przez to, że jako jedyny zawierał sporo elementów humorystycznych, dzięki czemu bohaterowie zapadli mi w pamięć.

Tym razem na okładce Deadman Wonderlandu zagościł Kruk i jak dla mnie jest to najlepsza obwoluta tej serii. Cały tom napakowany jest po brzegi akcją - najlepsi Deadmani kontra Ninbeni. Trochę więcej uwagi dostają postaci poboczne, dzięki czemu dowiadujemy się o ich przeszłości (przy okazji przypomniałam sobie o tragicznej OVA z Krukiem w roli głównej gdy ten był jeszcze policjantem). Na koniec budzi się Wretched Egg, więc będzie się działo.

Skusiłam się na kolejną nową serię od Waneko jaką jest Horimiya. Kiedyś czytałam kilka rozdziałów, nie było to coś nadzwyczajnego, ale skutecznie potrafiło poprawić humor w zimne i ponure dni, czyli lektura w sam raz na jesień. Nieporozumieniem jest trochę to, że główna bohaterka ze wszystkich sił stara się ukryć, że zajmuje się młodszym bratem i jest kurą domową, ale przymknąwszy na to oko dostajemy ciepłą i zabawną opowieść.

Jeśli już przy romansach jesteśmy, 10 Ścieżki Młodości zabierają nas do Nagasaki. Wycieczki szkolne w mangach mają to do siebie, że sprzyjają wielu subtelnym sytuacjom i tak też się dzieje w tej serii. Kou nie odpuszcza i dalej podbija do Futaby, ale ta niestety męczy się dalej z Pieczarą. Trochę już mnie irytuję ta historia i cieszę się, że do końca zostały jeszcze tylko 3 tomiki.  

Savage Garden to tytuł do którego zaglądam z przyjemnością. Jestem (pewnie osamotnioną) fanką paringu Gabriela-Joshua, więc tym bardziej ten tom skradł moje serce. Historia jest tak bardzo w moim guście, że czekanie na kolejne tomy od Yumegari jest katorgą, dlatego ucieszyła mnie wiadomość, że może uda im się do końca roku wydać całość. Trzymam kciuki, żeby nie było żadnej obsuwy. 

To już przedostatnia Emma. Tym razem na okładce zagościli Dorothea i Wilhelm, bardzo lubiana przeze mnie para (w ogóle w Emmie jest sporo bohaterów dających się lubić). Na początek dostajemy przygodę małego Theo, wiewiórki, która jest zwierzątkiem synka okładkowych postaci. Kolejny rozdział rzuca więcej światła na samo małżeństwo, dowiadujemy się jak się poznali i dlaczego Wilhelm dorobił się takich dorodnych wąsów. Absolutnie jeden z moich ulubionych rozdziałów z całej serii. Dalej autorka uroczyła nas przeuroczą historią znajomości Williama i Hakima, nie spodziewałam się, ze to tak wyglądało ich pierwsze spotkanie. Przedostatnia historia skupia się na wspólnych zakupach pokojówek z domu Moldersów. Tutaj Mori skupiła się na sklepach, wystawach i uliczkach z epoki wiktoriańskiej. W zachwyt wprawiają wszystkie zakupy, cieszące oko i narysowane z wielką dbałością o detale. Na końcu znalazła się historia muzykalnego trio, której poświęcono aż dwa rozdziały. Czytało się ją dobrze, ale z braku powiązania z głównymi bohaterami wypadła trochę słabiej niż pozostałe. Niezmiernie mnie rozbawił komentarz samej autorki dotyczący tych rozdziałów:

Od JPFa tym razem dwa tytuły. Pierwszy to 35 One Piece, który na dobre zadomowił się w Water 7. Akcja się zagęszcza, pojawia się Franky, a w załodze Słomkowych dochodzi do rozłamu. Czekam na pojawienie się Sogekinga :D

To już piąty Berserk, szybko idzie wydawanie tego tytułu. Scena z nagim, cieszącym się Griffithem, który trzyma w ręku beherit jest prześwietna. W tomiku dużo walki, drużyna sokoła pnie się w hierarchii do góry, wygrywając potyczki nawet z silniejszym wrogiem. Szyki psuje im Nosferatu Zodd, pierwszy napotkany przez nich nieśmiertelny. Widać, że kreska ewoluuje w bardziej szczegółową i pewną, zwłaszcza obserwując kadry z Zoddem. Casca wkurza swoim zachowaniem, taka trochę z niej tsundere ;)

Nie ma to jak kupowanie całego kompletu dla jednego tomu. Tak właśnie zrobiłam w przypadku Seimadena. Od dawna próbowałam gdzieś dorwać 8 tom, niestety z marnym skutkiem, dlatego gdy ktoś wystawiał całość, w rozsądnej cenie, nie wahałam się długo. Ósemka trafiła na półkę, a resztę kiedyś się odsprzeda.

Odważyłam się na pierwsze zakupy z CDJapan, które przyniosły mi 2 artbooki. Nie wiem czy zdecydowałabym się tak szybko, gdyby nie fakt, że na sklepie pojawiły się kanzenbany Hana Yori Dango, na które od jakiegoś czasu poluję, a nigdzie ich nie ma, a jak już gdzieś ktoś sprzedaje to ceny są bardzo wywindowane. Zadowolona z siebie zamówiłam 3 tomy plus 2  artbooki. Nie odstraszył mnie nawet długi czas oczekiwania na mangi (do 2 tyg.). Niestety po kilkunastu dniach otrzymałam maila, że kanzenbany są już niedostępne, więc zostałam z samymi artbookami. Pierwszy z nich to zbiór ilustracji Lily Hoshino (znanej z Demon Maiden Zakuro) do serii Mawaru Penguindrum. Oprócz grafik znalazły się tam również szkice koncepcyjne i krótki komiks. Druga książka to ponad 240 stronicowa cegła autorstwa Jun Mochizuki. Pandora Hearts: There is. to drugi artbook z tej serii po brzegi wypełniony pięknymi ilustracjami. Nie będę się rozpisywać więcej na ten temat, bo planuję, jeszcze w tym miesiącu skrobnąć recenzję.

Na koniec książka Co nas nie zabije. Jest to kontynuacja trylogii Millenium Stiega Larssona (swego czasu powstał amerykański film na podstawie pierwszej części Dziewczyna z tatuażem). Autor zmarł w 2004 roku i dopiero po jego śmierci ukazały się książki. Za kontynuację zabrał się David Lagercrant, szwedzki dziennikarz i pisarz. Jak do każdej kontynuacji podchodziłam z pewnymi obawami, niepotrzebnie, książka jest świetna. Pomysł z wprowadzeniem autystycznego Augusta był strzałem w dziesiątkę, ani przez chwilę nie dało się nudzić, wręcz miałam problemy z oderwaniem się od lektury (w dużej części czytałam książkę w autobusie i żałowałam, że muszę już wysiadać). Polecam wszystkim którzy przeczytali trylogię.

Ostatnio podpatrzyłam, że Otai bierze udział w fajnej akcji o wdzięcznej nazwie Inktober. Codziennie przez cały październik rysuje się po jednej pracy tuszem. Jest to świetne ćwiczenie na zmotywowanie się do systematycznego rysowania. Jeśli ktoś jest ciekawy co tam bazgram, codziennie wrzucam zdjęcia zrobione ziemniakiem na instagrama, a w weekendy podsumowania tygodniowe w lepszej jakości na tumblra.    

---

---

---

• Poprzedni wpis
• Następny wpis