W lutym do mojej kolekcji zawitało 12 nowych tomików: Opowieść Panny Młodej 7, Pandora Hearts 21, One-Punch Man 2, Wzgórze Apolla 4, Pieśń Apolla 2, Soichi i jego głupie klątwy, Horimiya 3, Orange 5, Uśmiech Kanoko 3, Bestia z ławki obok 2 i Savage Garden 6-7. Dodatkowo kupiłam Zerową Marię i puste pudełko (light novel), Ekho, lustrzany świat. Bulwar Hollywood (komiks) oraz DVD z filmem Sailor Moon S.

To już koniec tak lubianego przeze mnie Savage Garden. Już od dłuższego czasu zastanawiałam się jak autorka zamknie historię. Znając jej inne tytuły spodziewałam się chociaż jednego trupa ;) Jestem bardzo zadowolona z tej serii, ostatnie tomy przeczytałam na raz, tak bardzo ciekawiło mnie co się stanie. Zakończenie pozostawia spory niedosyt, chętnie zobaczyłabym jeszcze kilka dodatkowych stron. Szkoda, że nie możemy liczyć na inne tytuły autorki. Mam nadzieję, że W cieniu betonowej dżungli od Yumegari okaże się dobrym zamiennikiem.  

Wow, nareszcie doczekaliśmy się nowej Panny Młodej, nie wierzyłam, że ten moment w końcu nadejdzie, teraz jeszcze tylko Oblubienica. Już okładka zapowiada, że siódemka będzie inna niż poprzednie tomy. Zwiewna i delikatna Anis, w niczym nie przypomina dziewczyn prezentowanych na poprzednich obwolutach. Ten tomik wypełniony jest po brzegi roznegliżowanymi kobietami o naprawdę zróżnicowanych kształtach. Ma to pewne uzasadnienie, spora część akcji rozgrywa się w damskiej łaźni, a tematem przewodnim jest zapomniana już "siostrzana przysięga" dawniej będąca perskim zwyczajem. Jak zawsze autorka idealnie podsumowała to co przeczytaliśmy: "Ten tom sponsorowała literka A jak Anis i S jak sto par cycków" XD

Kolejną zakończoną mangą jest Orange i od razu uprzedzam, że w tym akapicie mogą pojawić się SPOILERY, więc jeśli nie czytałaś/eś tej mangi lepiej przejdź do kolejnej części podsumowania (chociaż postaram się za wiele nie zdradzić). Od pierwszych rozdziałów pokochałam tą historię, dostarczała mi sporo wzruszeń  i przyprawiała serce o szybsze bicie. Z niepokojem czytałam historię, ciągle zastanawiając się czy bohaterom uda się uratować Kakeru. Bardzo podobał mi się rozdział, w którym wydarzenia zostały opowiedziane z perspektywy Kakeru z przyszłości. Zakończenie przeczytałam już jakiś czas temu w internecie i początkowo byłam delikatnie rozczarowana. Przy przedostatnim chapterze w internecie rozgorzała dyskusja ze spekulacjami jak manga się zakończy i padła ciekawa teoria - postaci uratują Kakeru, ale zamiast niego stracą Suwę dla równowagi. Sporo osób się podjarało, mi też przypadł do gustu ten pomysł, lubię takie przewrotne zakończenia. Okazało się oczywiście inaczej i dopiero po jakimś czasie udało mi się docenić finał jaki zaserwowała nam autorka. Wyjaśnienie jak listy znalazły się w przeszłości może jest trochę naciągane, ale cały ten wątek był trochę fantastyczny. Powiem Wam szczerze, że mając ten tomik w rękach, bardziej ciekawiła mnie końcówka Zakochanego astronauty, bo tylko tu nie wiedziałam co się wydarzy i kogo w końcu wybierze Chiki. Do samego Orange na pewno jeszcze wrócę i to szybciej niż myślałam bo na lato zaplanowane jest anime!

Horimiyę czyta mi się bardzo przyjemnie. Fabuła sunie niespiesznie, możemy bliżej poznać bohaterów i poobserwować relacje między nimi. W tym tomie będzie trochę o ulubionych i znienawidzonych daniach, o gimnazjalnej przeszłości Miyamury (o, jednak miał jakiegoś kolegę) i opiekowaniu się chorą Hori. Dodatek na końcu jest świetny, Maiumura i Miaugoku są przesłodcy tak samo jak Tooru przenoszący swoje sny do rzeczywistości.

Głupio się przyznać, ale dopiero w połowie 21 Pandory Hearts zorientowałam się, że nie czytałam poprzedniej, a byłam pewna, że kupiłam i przeczytałam tomik. W sumie nie wszystko ogarnęłam przez tą dziurę fabularną, ale intryga robi się gruba, Barma nieźle namieszał.

Zerowa Maria to kolejne light novel w mojej kolekcji. Po bardzo słabym Blasku księżyca długo się wahałam, czy pakować się w ten gatunek, ale pozytywne opinie i bardzo wysoka pozycja na MALu (drugie miejsce w top manga) sprawiły, że książka trafiła w moje ręce. Dopiero zaczęłam czytać, więc o fabule za wiele nie wiem, ale wizualnie wygląda bardzo ok. Ilustracje są dużo ładniejsze niż w Blasku, chociaż postaci wyglądają bardzo dziecięco jak na pierwszą liceum (dla mnie wyglądają jak uczniowie 5 klasy podstawówki). To co mnie jeszcze zdziwiło to obwoluta, byłam przekonana, że wydanie nie będzie jej posiadało. Ktoś już jest po lekturze? Jak wrażenia?

Ładne te okładki Bestii z ławki obok, takie kolorowe, malarskie. W drugiej odsłonie tego tytułu Haru zaczyna się zmieniać, bohaterowie wyjeżdżają na wakacyjną wycieczkę, pojawia się brat Haru i do paczki dołącza nowa, bezbarwna dziewczyna. Przez całą lekturę czegoś mi brakowało. A, już wiem, nie było Yamakena :<

Uśmiech Kanoko to chyba jeden z najbardziej niedocenianych tytułów na naszym rynku, sama byłam bardzo sceptycznie nastawiona do tej mangi. Okropne, pstrokate okładki, uczniowie gimnazjum i wredna główna bohaterka nie zachęcały do lektury. Mimo to nabyłam pierwszy tomik, nie był zły, więc sięgnęłam po drugi, przy którym nie miałam złudzeń, że w mojej kolekcji znajdzie się również trzeci. Ostatni tom czytałam z wypiekami na twarzy, śledząc przygody Kanoko i reszty ferajny. Bardzo polubiłam Kanoko, Haru, a nawet Momo i ciężko jest mi się z nimi rozstać. Fabuła początkowo wydawała mi się dziecinna, ale teraz po przeczytaniu całości widzę, że autorka bardzo trafnie przedstawiła szkolne (ale i nie tylko) społeczeństwo, ukazując różne zagrywki jakie stosują ludzie do osiągnięcia swoich celów. Ja jestem urzeczona tą historią i mam nadzieję, że Studio JG zdecyduje się na kontynuację.

Nie wiem co mam Wam napisać o kolejnym Wzgórzu Apolla. Znowu będę się powtarzać, że lektura tego tytułu sprawia mi po prostu przyjemność i to zarówno pod względem wizualnym (uwielbiam kreskę autorki) jak i fabularnym. Od połowy tomiku pojawia się nowa postać, która trochę namiesza w relacjach naszych bohaterów, w sumie już czas na trochę dramy.

Wiem już o co chodzi z obrazkami w 3d na obwolutach One-Punch Mana, hurra (dzięki Aypa za wyjaśnienie :)). Jeszcze nie przeczytałam drugiego tomu, ale tytuł wskazuje, że poznamy niesamowity sekret siły Saitamy. W tej części pojawia się również Mumen Rider i Sonic.

Po lekturze Pieśni Apolla mogę uznać moje spotkanie z twórczością Tezuki za udane. Historia tego tytułu jest wciągająca i nietuzinkowa, a połączenie uproszczonej, nieco dziecinnej kreski z przemocą i seksem bardzo niepokojące. Lubię klasyki, ale fabularnie nigdy nie jestem nimi usatysfakcjonowana, w tym przypadku było inaczej.

Za to Souchi strasznie mnie rozczarował. Podtytuł "i jego głupie klątwy" idealnie podsumowuje o czym jest ta manga. Historyjki ani nie były straszne, ani śmieszne, ani ciekawe. Jak dla mnie najsłabszy tytuł z kolekcji Junjiego Ito.

Anime Eden wydało kolejny film kinowy z Sailor Moon, jest to kinówka z literką S. Tym razem akcja skupia się na kotce Lunie, która przeżywa swoją pierwszą miłość. Darzę ten film olbrzymim sentymentem ponieważ mam go na kasecie VHS wydanej w 1998 roku przez Planet Mangę (ktoś pamięta jeszcze te zamierzchłe czasy? ;)) z panią Danutą Stachyrą jako lektorem. Oglądając film po tylu latach muszę stwierdzić, że nie jest on jakiś rewelacyjny (moim zdaniem R-ka jest o wiele lepsza), ale byłam ciekawa jak tym razem wyjdzie polski dubbing, zwłaszcza, że pojawiają się Outer Senshi. Do głosu Urana i Plutona nie mam zbyt wielkich zastrzeżeń, ale Neptun ma jak dla mnie zbyt dziecinny głos.

Na końcu znalazła się kolejna część serii Ekho, na który przyszło nam długo czekać. Komiks wciąż czeka na przeczytanie, więc o fabule nic nie napiszę.

To tyle na dziś Zachęcam również do wzięcia udziału w konkursie.

---

---

---

• Poprzedni wpis
• Następny wpis