W tej notce przyjrzę się bliżej niemieckiemu wydaniu Kamisama Kiss (znane również jako Kamisama Hajimemashita), autorstwa Julietty Suzuki. Dodatkowo sprawdzę jak jakościowo manga niemiecka wypada w stosunku do naszych rodzinnych tomików.

Nastoletnia Nanami nie ma łatwego życia. Przez długi swojego ojca traci dach nad głową i skończyłaby pewnie śpiąc na ławce w parku, gdyby nie pewien jegomość wzywający pomocy. Mężczyzna panicznie boi się psów, dlatego jest niezmiernie wdzięczny dziewczynie, która przepędza kundelka. W ramach podziękowania daje jej buziaka w czoło i oferuje swój dom, bo jak sam twierdzi, on nie może tam wrócić. Nanami podążając za prowizoryczną mapką, trafia do zaniedbanej świątyni. Wkurzona dziewczyna myśli, że to żart i już ma odejść, gdy nagle rzuca się na nią z pazurami chłopak z lisimi uszkami. Po chwili orientuje się jednak, że to nie pan domu wrócił, a jakaś obca nastolatka. Pomyłka zaistniała ze względu znaku jaki nałożył na nią facet z parku. Okazuje się, że od teraz Nanami ma być bóstwem ziemi, a białowłosy demon i dwa pomniejsze stworzonka będą jej sługami. Tak pokrótce prezentuje się historia tej mangi.

Tytuł ten przyciągnął mnie głownie przez wzgląd na wygląd bohaterów. Nanami i lisi demon Tomoe, przypominają Kagome i Inu-Yashe. W serii wykreowanej przez Rumiko Takahashi ubolewałam nad niewielką ilością romansu pomiędzy postaci, Kamisama Kiss idealnie mi to rekompensuje. Sama historia może nie wydaje się zbyt oryginalna, w mandze przewija się sporo różnych demonicznych bishów wplecionych w poszczególne, zazwyczaj humorystyczne rozdziały. Dopiero w późniejszym czasie pojawia się ciekawy wątek przeszłości Tomoe i podróży w czasie, który jeszcze bardziej nawiązuje do klimatu znanego z Inu-Yashy.

W Niemczech wyszło już 12 tomików, ten, który posiadam ja jest 8. Dlaczego nie pierwszy? Historie znam, język niemiecki za to mniej, dlatego skupiłam się na walorach wizualnych. Jako, że jeszcze nie dotarli oni do wątku z podróżami w czasie, wybrałam tom, w którym Tomoe jest w długich włosach i sporo miejsca poświęcono czarnowłosemu chłopcu - Kirihito, który jest interesującą postacią (zwłaszcza znając dalszą część mangi). 

Tomik prezentuje się naprawdę ładnie. Okładka utrzymana jest w bieli z pomarańczowymi akcentami, delikatnym wzorkiem i obrazkiem na środku. Wszystkie tomy utrzymane są w tym samym stylu, dlatego całość wygląda jednolicie i schludnie. Szczerze powiedziawszy nie lubię przeładowanych projektów i właśnie oszczędność i prostota najbardziej przykuwają moją uwagę. Minusem jest na pewno brak obwoluty, przez co trzeba się z mangą obchodzić delikatniej, aby nie poniszczyć okładki. W środku znajdziemy dwie kolorowe strony, o ładnym, wyrazistym druku. Nie są one jednak na błyszczącym papierze, do którego jesteśmy przyzwyczajeni przy polskich wydaniach, a na papierze offsetowym, nieco grubszym niż reszta stron mangi.

Reszta stron wygląda ok, czerń druku jest odpowiednia, kartki nie prześwitują. Papier nie jest śnieżnobiały, a ma delikatny żółty odcień. Nie jest to widoczne na pierwszy rzut oka, ale zestawiając tomik z innym polskim widać różnicę. Nie jestem jednak pewna czy będzie to widoczne na załączonym zdjęciu, więc musicie mi uwierzyć na słowo. Format mangi jest taki sam jak nasze "Kwiaty grzechu" od Kotori, czyli większy niż standardowy. 

Ogólnie wydanie prezentuje się ładnie, na plus zasługują kolorowe strony, na minus brak obwoluty. Co do przekładu, to nie jest w stanie nic napisać, bo nie znam niemieckiego na tyle dobrze by ocenić jakość tłumaczenia. Poniżej zamieszczam jeszcze kilka zdjęć tomiku.

Gdy kupiłam mangę, została ona zapakowana w taką oto torebkę z grafiką z Magi. Niby mała, nieistotna rzecz, a cieszy :)

Na koniec kilka ujęć malutkiego Totora, którego również nabyłam w Berlinie. Początkowo chciałam się skusić na większego pluszaka, ale cena skutecznie mnie odstraszyła.

PS. Z góry przepraszam, za ewentualne większe błędy w notce niż zwykle, tekst pisany był na szybkiego i w późnej godzinie. Miał sobie jeszcze trochę poczekać na sprawdzenie i ponowne przeczytanie, ale dowiedziałam się, że na stancji włączył mi się limit na internet, dlatego korzystam póki jestem w domu rodzinnym, bo nie mam pojęcia, kiedy mi go odblokują.

---

---

---

• Poprzedni wpis
• Następny wpis