Czy prawdziwe wróżki istnieją i czy wszystkie są zawsze takie chętne do zabawy? Czy hipnoza może pomagać w stosunkach... międzyludzkich? A czy Wy jesteście gotowi na igraszki z magią? - Jeżeli zastanawiacie się czy to wstęp do jakiegoś taniego pornola, to jesteście blisko, bo przed Wami recenzja jednotomowego Witchcrafta, hentaia od wydawnictwa Yumegari.

Kaoru, na co dzień dręczony młody chłopak, pewnego dnia, uciekając przed swoimi oprawcami trafia do sklepu, w którym pracuje wróżka Kyoko. Ta oferuje mu pomoc, w zamian za zgodę na zahipnotyzowanie. Młodzieniec nie ma wyboru i eksperyment nie tylko zmienia go psychicznie, ale i fizycznie. Od tego momentu życie Kaoru staje się wypełnione uciechami i pięknymi kobietami. Chłopak nabywa specjalnej umiejętności, dzięki której może zadowolić nawet najbardziej wymagającą partnerkę. Wróżka zadziwiona wynikami swojej hipnozy postanawia kontynuować eksperyment z naszym bohaterem.

Ciężko jest pisać o fabule w hentaiu, ale o dziwo nie jest ona aż tak tragiczna (a nawet lepsza niż w nie jednym ecchi). Łatwo przewidzieć na czym tytuł się skupia, ale sama historia posiada oś przyczynowo-skutkową. Mamy tu mafię, która próbuje wykorzystać wróżbitki do własnych celów, rywalizację pomiędzy adeptkami magii oraz intrygę, w którą zamieszana jest była mistrzyni wróżki. Im dalej, tym akcja coraz bardziej się zagęszcza, a wszystko to przeplatane jest gorącymi scenami z płcią piękną.

Motorem napędowym, będą oczywiście dziewczyny, a dokładnie cztery. Znana już, opanowana i zaradna Kyoko, białowłosa tsundere Sara, która uczyła się razem z naszą wróżką, słodka i radosna Megumi oraz kochająca piękno w każdej formie, lolitka Alice. Każda z dziewczyn ma inny charakter i zróżnicowane walory - do wybory do koloru. Kaoru za to jest typowym, niewyróżniającym się, ciapowatym samcem, czyli idealną postacią do większości serii spod znaku ecchi. Ciężko mi pojąć, dlaczego w różnych seriach, takie ofiary losu otacza wianuszek super lasek. Chociaż akurat przy tym tytule, można zrozumieć jaka część ciała przyciąga płeć piękną.

Witchcraft skierowany jest do dorosłego czytelnika i po brzegi przesiąknięty ostrą erotyką. To nie ecchi, gdzie szczytem perwersji jest pokazanie majtek, albo biustu bohaterki, to rasowy pornos, gdzie wszystko pokazane jest czarno na białym, a o niedomówieniach nie ma mowy. Fani gatunku nie powinni czuć się zawiedzeni, bo autor dość mocno popuścił wodza fantazji. Znajdziemy tu naprawdę sporo różnych (i dziwnych) scenek, począwszy od klasycznych aktów, aż po gwałty i obcowanie z hermafrodytami i homunkulusami. Na pewno nie wszystkim przypadnie do gustu "aż" taka różnorodność. 

Od strony wizualnej komiks prezentuje się bardzo ładnie. Postaci mają sympatyczne, nieco okrągłe mordki (jak również ciała). Kobiety nie są wyidealizowane, mają odpowiednie krągłości i nie znajdziemy tu piersi wielkości arbuzów. Jedynie główny bohater wygląda jak typowa fajtłapa. Akty seksualne narysowane są z dużą dokładnością i dbałością o szczegóły anatomiczne. Yamatogawa chętnie eksperymentuje z perspektywą, dzięki czemu możemy oglądać bohaterki pod różnymi kątami. Jedynie kolorowe grafiki prezentują się dziwnie. Cieniowanie wygląda trochę płasko i sztucznie, a bohaterowie są zbyt czerwoni na twarzach. 

Na polskie wydanie odważyło się Yumegari. Manga ma format 13,8 x 19,7 cm (czyli tak jak przy Savage Garden) i posiada błyszczącą obwolutę. Na przodzie pozuje roznegliżowana Kyoko, która zachęca do zapoznania się z mangą. Tło utrzymane jest w przygaszonej tonacji, całość obleczona jest ramką z ornamentem. Tytuł jest ładnie skrojony z zawijaskami, poniżej mamy również pseudonim autora. Żeby nie było wątpliwości w prawym dolnym rogu znalazły się dwa oznaczenia: "18+" oraz "hentai" (chociaż chyba już widok gołych cycków powinien potencjalnemu odbiorcy dać do myślenia). Tył za to, kontrastuje nasycony pomarańcz, gdzie siedzą dwie kolejne dziewczyny w bieliźnie (na skrzydełkach zresztą również). O tym co znajduję się pod obwolutą nie warto pisać, bo to tylko biała okładka z tytułem i opisem. W środku witają nas kolorowe strony, których jest aż 6 (2 na początku i 4 pod koniec). Druk jest odpowiednio nasycony, a papier na tyle gruby, że nic nie prześwituje. Yumegari nie zapomniało też o marginesach wewnętrznych (nie to co np. w Doll Song), więc wszystko czyta się i ogląda bez większych problemów. Mimo, że w tego typu mangach nie ma zbyt wielu dialogów, polski przekład czyta się dobrze i sprawnie. Na uwagę zasługują onomatopeje Plaski, wsuwy, wysuwy i tryski to tylko wierzchołek całości wszystkich przełożonych wyrazów dźwiękonaśladowczych (tłumacz musiał mieć przy tym sporo zabawy ;)). Witchcrafta nie ominęła jednak cenzura, polskie wydanie uszczupliło się o dwie strony, na których znajdują się nieletnie bohaterki w dwuznacznych sytuacjach. Jeżeli ktoś jest ciekawy co zostało wycięte, zapraszam na forum Waneko, gdzie jeden z użytkowników wrzucił porównanie. Dla niektórych minusem może również okazać się cena, bo za nieco ponad 200 stron przyjdzie nam zapłacić 29,90 zł.

Witchcraft niewątpliwie jest nietuzinkowym tytułem na naszym rynku. Myślę, że fanów zyska głównie w męskim gronie, ale nie tylko faceci czytają hentaie, prawda? Ja osobiście mam nadzieję, że na jednym tytule z tego gatunku wydawnictwo nie poprzestanie.

---

---

---

• Poprzedni wpis
• Następny wpis