Czerwona róża do Lancasterów należy. Biała Yorkom nadana. Niech staną się symbolem naszej wzajemnej wrogości. Czy ta róża zwiędnie wraz z mym ciałem w grobie, czy w pełni rozkwitnie, gdy będę wspinał się na szczyt? To dwie drogi jedyne.

Yorkowie i Lancasterowie, dwa angielskie rody, toczą ze sobą walkę o średniowieczny tron. Wojna Dwóch Róż zbiera krwawe żniwa, a w centrum historii znajduje się trzeci syn księcia Yorku - Ryszard, który skrywa w sobie mroczny sekret.

Fabuła opiera się na luźnej adaptacji dwóch dzieł Williama Szekspira: Henryka VI oraz Ryszarda III. Postaci jak i ważniejsze wydarzenia przedstawione w mandze zapisały się w historii i to na ich podstawie powstały dzieła Szekspira. William przedstawia w nich Ryszarda jako zdeformowanego, złego do szpiku kości człowieka, o mrocznej naturze. W rzeczywistości obraz ten jest mocno przekłamany.

Na czele frakcji Białej Róży stoi Ryszard York, jasnowłosy książę roszczący sobie prawa do tronu Anglii. Odważny i honorowy, nigdy nie cofa danego słowa. Udaje mu się zebrać sporą armię w celu obalenia króla. Książę wraz z małżonką Cecylią ma 3 synów: pierworodnego Edwarda, który wygląda jak jego młodsza kopia, Jerzego oraz Ryszarda. To właśnie jego imiennik jest głównym bohaterem tej opowieści. Znacznie różni się od swoich braci, został obdarzony ciemnymi włosami, różnobarwnymi tęczówkami i wątłym ciałem. Te cechy to najmniejsze zmartwienia Ryszarda, zaraz po urodzeniu został on odrzucony przez matkę, która traktuje go jak przeklęte dziecko, zwiastujące zgubę ich rodzinie. Sprawę komplikuję również spotkanie z tajemniczą Joanną, która dosadnie wskazuje niejednoznaczność płci jakiej jest Ryszard. Bohater czuje, że jest z nim coś nie tak, ale mimo to stara się być z całych sił przykładnym synem i marzy o tym aby wesprzeć ojca w walce o tron.

Po drugiej stronie barykady znajduje się frakcja Czerwonej Róży. Władcą rodu jest Henryk VI, król, który z charakteru i wyglądu przypomina mi Tamakiego z Ouran High School Host Club. Henryk objął tron jako mały chłopiec, przez lata manipulowany przez szlachtę, okazał się być słaby psychicznie. Przesadnie religijny, unikający konfliktów, szybko pozwolił podejmować najważniejsze decyzje swojej małżonce Małgorzacie, kobiecie z wiecznym PMSem. Królowa zdaje się mieć własne powody, by nienawidzić Yorków i zrobi wszystko żeby ich zniszczyć. Owocem związku rodziny królewskiej jest Edward, arogancki książę będący mniej więcej w wieku Ryszarda.

W pierwszym tomie przewija się jeszcze kilka postaci związanych z dwoma zwaśnionymi rodami, hrabia Neville, który wspiera Yorków w rebelii oraz jego córki, z których to jedna zainteresowana jest głównym bohaterem. Na kilku kadrach pojawia się również Catesby, śniady sługa Yorków, będący z nimi wiele lat i znający sekret Ryszarda. Atmosferę zagęszcza pojawianie się Joanny d'Arc, którą Anglicy spalili na stosie podczas wojny stuletniej. Czyżby szukała zemsty na swoich oprawcach? Znajdzie się również coś dla miłośników słodkich zwierzątek - Ryszardowi towarzyszy uroczy, biały warchlaczek, którego uratował za młodu.

Początkowo byłam zupełnie niezainteresowana Requiem Króla Róż. Nie znałam tego tytułu, a inna praca autorki, która została u nas wydana była rozczarowująca (Istota Zła). Fanką Szekspira również nie jestem, ale po kilku pozytywnych komentarzach, postanowiłam dać tytułowi szansę. Nie zawiodłam się, pierwszy tom wywarł na mnie tak pozytywne wrażenie, że z niecierpliwością czekam na kolejne części. Dla mnie historia to taki lekki miks Gry o tron z After School Nightmare, obie serie bardzo lubię, więc klimat od razu przypadł mi do gustu. Akcja jest wartka, ciągle coś się dzieje i nie ma mowy o nudzie. Pierwszy tom kończy się w takim momencie, że chciałoby się od razu sięgnąć po kolejny. Bardzo polubiłam Ryszarda, jego postępowanie wydaje mi się prawdziwe i naturalne, a sceny z ojcem gdy był malutki są naprawdę urocze.   

Aya Kanno znana jest polskiemu czytelnikowi z Istoty Zła wydanej w cyklu Jednotomówek Waneko. Nigdy bym nie powiedziała, że za Istotę i Requiem odpowiada ta sama osoba. Oba tytuły dzieli 8 lat różnicy i widać sporą rozbieżność zarówno w grafice jak i prowadzeniu historii. W starszej mandze postaci są bardziej kanciate i toporne, w Róży za to wszystko wydaje się bardziej obłe i zwiewne. Autorka zrezygnowała z wielu czarnych płaszczyzn na rzecz lżejszego rastrowania, a tła wydają się bardziej rozbudowane. Widać, że mangaka przemyślała postać Ryszarda, podczas lektury ciężko mi było stwierdzić czy jest to mężczyzna czy kobieta. Inni bohaterowie również nie są kalką z jej poprzedniego dzieła co zaliczam na duży plus. 

Wydania Requiem Króla Róż podjęło się wydawnictwo Waneko. Manga ma format nieco mniejszy od standardowego, używany jest przy shoujo (np. Ścieżki Młodości). Wydanie posiada błyszczącą obwolutę, pod którą znajduje się czarna okładka z białymi, lekko rozpikselowanymi cierniami. Oryginalny tytuł Bara Ou no Souretsu został przełożony na język polski, i zapisany gotyckim fontem, który pasuje do historii, ale mi osobiście nie przypadł do gustu (wolałabym jakiś prostszy krój z delikatną dekoracją). W środku nie uświadczymy kolorowych stron, a szkoda, sam druk wygląda bardzo dobrze, tylko przy białych tłach coś tam czasami delikatnie prześwituje. Cytaty z Henryka VI i Ryszarda III zostały zaczerpnięte z tłumaczenia Macieja Słomczyńskiego, a do reszty przekładu nie można się przyczepić. 

Po pierwszym tomie jestem urzeczona tym tytułem i jeżeli nic się nie zmieni, manga będzie moim faworytem na zaskoczenie roku. Myślę, że zarówno ci którzy lubią twórczość Szekspira, jak i ci którzy za nim nie przepadają, znajdą w tej historii coś dla siebie i dadzą się wciągnąć w wojnę Dwóch Róż.

  

---

---

---

• Poprzedni wpis
• Następny wpis