Rok 2016 właśnie się kończy, czas na małe podsumowanie. W tym roku ciężko mi było wybrać najlepsze i najgorsze serie, po prostu nie widziałam i nie czytałam nic co jakoś szczególnie by mnie porwało. Nie oznacza to, że na naszym rynku nie pojawiło się nic wartego uwagi, ale do rzeczy.

MANGA

Najlepszy tytuł wydany w 2016 

Wydaje mi się, że z roku na rok zapowiadanych jest coraz więcej nowych tytułów, a mi jak na złość coraz ciężej znaleźć coś dla siebie. W 2016 najbardziej zainteresowało mnie Requiem Króla Róż od wydawnictwa Waneko. Pamiętam jak seria została zapowiedziana, a ja byłam bardzo rozczarowana, bo znałam już Istotę Zła od tej samej autorki. Dodatkowo nie jestem fanką mang historycznych, a tym bardziej inspirowanych twórczością Szekspira. Na szczęście poczytałam trochę opinii i postanowiłam dać szansę Requiem. I bardzo dobrze bo historia wciągnęła mnie już od pierwszego tomu. Ciekawych zapraszam do recenzji. 

Jak na ironię drugim tytułem, który wywarł na mnie pozytywne wrażenie była Róża wersalu czyli kolejna manga z historią w tle, tym razem przedstawiająca osiemnastowieczną Francję. Seria ta została zapowiedziana przez wydawnictwo JPF aż 20 lat temu, ale dopiero teraz udało się polskiemu czytelnikowi poznać losy Oscar i Antoniny. Do tytułu podchodziłam z pewną dozą rezerwy, lubię retro tytuły, ale przyzwyczaiłam się, że fabuła nie zawsze trafia w moje gusta. W tym przypadku wszystko ze sobą zagrało i piękna kreska pani Ikedy, jak również historia prowadzona przez charyzmatyczną Oscar. O samej serii pisałam już jakiś czas temu tu. 

Trzecim tytułem przy którym dobrze się bawiłam było Planetes. Początkowo trochę odrzucił mnie temat kosmicznych śmieciarzy, bo cóż może być ciekawego w zbieraniu śmieci, ale okazało się, że autor potrafi tworzyć ciekawe postaci z interesującymi historiami. To świetna obyczajówka z elementami humorystycznymi i wątkiem sci fi. Recenzja do poczytania tu.

Rozczarowanie roku

W tym punkcie było najtrudniej wybrać coś pasującego. Po błędach z poprzednich lat, gdy kilka razy nacięłam się na tytuły, które mnie rozczarowały z większą ostrożnością pakowałam się w nowe serie. Jednak przy dwóch tytułach poczułam się nieco oszukana i pierwszym z nich jest Souichi i jego głupie klątwy. Jestem wielką fanką twórczości Junjiego Ito i staram się kompletować wszystkie historie wydane u nas, ale Souichi niezmiernie mnie rozczarował. Głównym bohaterem jest złośliwy dzieciak robiącym innym głupie psikusy. Bardzo się męczyłam czytając jego przygody i tylko naiwnie czekałam, aż coś mu się w końcu stanie. Ze wszystkich mang Ito ta jest zdecydowanie najsłabsza. 

Za każdym razem gdy dowiem się, że jakieś wydawnictwo ma zamiar wydać jakiś josei, moje serduszko zaczyna szybciej bić. Nie ukrywam, że jest to mój ulubiony gatunek, dlatego byłam zaintrygowana W cieniu betonowej dżungli od Yumegari. Dwutomowa manhwa nie była aż taka zła, ale spodziewałam się czegoś lepszego, ciekawszego, dojrzalszego. Po lekturze nie towarzyszyły mi żadne emocje i szybko zapomniałam o tym tytule.  

ANIME

Myślałam, że tamten rok był biedny jeżeli chodzi o ilość obejrzanych nowych serii, ale w tym to pobiłam chyba jakiś rekord. Nie zapowiada się żeby było lepiej, w sezonie zimowym planuję nic nie oglądać. Zastanawiam się czy to ja się zmieniłam, czy serio jest jakiś spadek w jakości w nowych tytułach. Ostatnio albo wychodzą serie z moe dziewczynkami, albo z kolesiem i laskami, które na niego lecą albo wszystko powyższe + klimat fantasy. Po samych zwiastunach, ba nawet tylko po plakatach wiem, że muszę się od tego trzymać z daleka. No dobra ale ja nie o tym miałam pisać, przechodzimy do konkretów.

Najlepszy tytuł w 2016 

Tak jak większość fandomu wyczekiwała nowych odcinków YoI, tak ja zasiadywałam do seansu Driftersów jak tylko wyszedł nowy odcinek. To była jedna z nielicznych serii na które faktycznie czekałam i oglądałam regularnie odcinek po odcinku. Przygody Toyo, Nobu i Yoichiego śledziłam z dużym zainteresowaniem, a fabuła przeplatana wstawkami humorystycznymi to to co lubię w twórczości Kohty Hirano. Czasem problemem było zorientowanie się w pochodzeniu i umiejscowieniu bohaterów w historii, ale zawsze można było posiłkować się wikipedią. Na plus zaliczyłabym jeszcze płynną i staranną animację, praktycznie bez CGI i muzykę, a raczej opening śpiewany przez zespół Minutes Til Midnight. Nic tylko czekać na kolejny sezon.
Drugim tytułem wartym uwagi jest oczywiście Natsume Yuujinchou Go. To spokojne i nastrojowe anime z epizodyczną fabułą mogłoby się nigdy nie kończyć. Każdy seans jest kojącą kuracją pozbawioną wszędobylskich schematów i fanserwisu. I to chyba jest siłą tej niepozornej serii. Przyznam szczerze, że na początku nie mogłam się przekonać do Natsume, ale z sezonu na sezon jestem coraz bardziej oczarowana. Tak bardzo żałuję, że żadne wydawnictwo nie zdecydowało się na wydanie mangi w naszym kraju.
Na wspomnienie zasługuje również kolejna seria Shokugeki no Souma przy której się dobrze (i smacznie) bawiłam oraz Boku dake ga Inai Machi, które początkowo było wręcz genialne, ale po ujawnieniu mordercy poziom zleciał na łeb na szyję.

Rozczarowanie roku

Początkowo chciałam dać tu Yuri on Ice, ale potem przypomniałam sobie o koszmarnym Berserku. Jojczałam już na niego w innych notkach, ale wciąż wspomnienie jak animatorzy zniszczyli ten świetny tytuł boli. Zastanawiam się kto wpadł na pomysł, żeby mroczną mangę z milionem starannie wyrysowanych detali zmienić na upośledzoną i biedną animację 3D. Do tego spłycona i pocięta fabuła wcale nie ratowała tego dzieła. Potworki zamiast przerażać śmieszyły, a koślawe ruchy Gutsa przywodziły na myśl kiepską grę komputerową. Najdziwniejsze jest to, że Griffith nie dostał swojego modelu 3D, narysowany został w 2D, czyżby twórcy nie chcieli dobijać fanów?
Zupełnie nie rozumiem zachwytów nad Yuri on Ice. Ja przy tym anime poczułam się oszukana, myślałam, że dostanę kolejną sportówkę, a odniosłam wrażenie, że sport to tylko tło dla pokazywania jak główni bohaterowie się miziają. Gdybym wiedziała, że jest to anime z tagiem shonen-ai na pewno bym się za nie nie zabierała. Na dodatek fandom tak oszalał na punkcie łyżwiarzy, że blogi i media społecznościowe były wręcz zalewane do porzygu treściami z YoI zwłaszcza spoilerami z poszczególnych odcinków. W połowie serii przestałam oglądać, bo po co skoro i tak wszystko wiedziałam. Dopiero gdy wyszły wszystkie odcinki obejrzałam do końca, żeby wyrobić sobie własne zdanie. Sama seria nie była aż taka tragiczna, takie trochę Free idealnie nadająca się do kotleta. Mogę zrozumieć, że fankom relacji męsko-męskich tytuł na pewno się spodobał, ale ja nie znalazłam w nim nic odkrywczego.

A Wy jakie tytuły byście wybrali?

---

---

---

• Poprzedni wpis
• Następny wpis